Lizaki emocji to bardzo proste w wykonaniu pomoce dzięki którym będziecie mogli pogłębić takie umiejętności swoich dzieci jak:
– nauka rozpoznawania i nazywania emocji,
– pogłębianie samoświadomości emocjonalnej,
– pomoc w określeniu swoich uczuć/nastrojów,
– rozpoznawanie stanów emocjonalnych u innych.
Jak je wykonać?
Przygotujcie kartki z bloku technicznego, nożyczki, klej (polecam Magic z aplikatorem ze względu na jego trwałość), kolorowe drewniane patyczki do lodów i dowolne elementy, które przyozdobią Wasze lizakowe buźki.
Moja wersja jest póki co bardzo skromna, natomiast jeśli Wasze dzieci są skore do zabaw plastycznych zaopatrzcie je w plastikowe oczy z ruchomymi groszkami, pompony, kawałek muliny do wykonania włosów/wąsów/brwi itp. i dajcie im popuścić wodze fantazji 🙂
Jak z nich korzystać?
Możliwości jest bardzo dużo, w związku z czym dobierając zabawę zastanówcie się nad tym, co może w tej chwili być najbardziej przydatne Waszym maluchom. Poniżej przedstawiam kilka propozycji:
- Taki mam nastrój – jeśli Wasze dzieci mają trudność w określaniu swoich nastrojów, możecie wykorzystać lizaki jako dodatkowy kanał komunikacyjny, dzięki któremu Wasze maluchy będą mogły wskazać, jakie odczucia są u nich w danym momencie dominujące. Możecie np. postawić jakiś kolorowy, własnoręcznie przyozdobiony słoik lub plastikowy wysoki pojemnik do którego dziecko będzie wsadzało takiego emocjonalnego lizaka, który najlepiej odzwierciedla ich aktualny stan emocjonalny. Samo zachęcanie dziecka do zastanowienia i nazwania swoich emocji sprzyja pogłębianiu ich wiedzy o sobie. Jeśli macie taką chęć, możecie zaprosić innych domowników, nawet tych pełnoletnich, do takiej obrazowej komunikacji.
- Jak byś się czuł(a), kiedy... – wyobrażanie sobie różnych sytuacji, jest jednym ze sposobów na zwiększanie kompetencji emocjonalnych i społecznych dzieci. Możecie wykorzystać wspólny czas zabawy do przytaczania różnorodnych historii i wyrażania przez dzieci swojego zdania, poprzez wybór konkretnego lizaka, na temat tego co mogłyby czuć i jak mogłyby sobie poradzić w konkretnych sytuacjach. Przykładowe opisy to np. „Wyobraź sobie że bawisz się w piaskownicy. Jak byś się czuł, gdyby któreś z dzieci nadepnęło na Twoją babkę z piasku? Co mógłbyś wtedy zrobić?”; „Wyobraź sobie, że jedziesz rowerem i inne dziecko nagle zajechało Ci drogę. Jak byś się wtedy czuła? Co mogłabyś wtedy zrobić?”. Zawsze warto dopytać, jak nazywa się wybrana emocja, po czym poznał(a)by, że to właśnie ona itp. Pozwólcie swoim dzieciom na wymyślanie sytuacji dla Was. Wasze odczucia mogą być dla nich cennym spostrzeżeniem i okazją do rozmowy na niełatwe tematy związane z uczuciami.
- Gdy trudno o tym mówić – bardzo często jest tak, że nasze dzieci chodzą smutne, przygnębione i nie chcą powiedzieć, jak i dlaczego tak się czują. Podstawą w takich momentach jest nasz spokój, cierpliwość, ale również otwartość i uważność. Nie naciskajmy dzieci, ale wysyłajmy zaproszenia do rozmowy mówić np. „Pamiętaj, że jeśli będziesz chciał pogadać to jestem dla Ciebie”. W gabinecie bardzo często posługuje się lizakami emocji żeby zwiększyć otwartość dzieci. Proszę je żeby wskazały jak się w danym momencie czują wybierając określonego lizaka. Następnie pytam o to, czy to jest miłe, czy niemiłe uczucie dla nich. Jeśli pytane o przyczyny takiego nastroju nie chcą opowiedzieć, to można zapytać, kiedy w przeszłości czuły się podobnie. Takie nakierowanie przez dziecko najczęściej otwiera drzwi do kolejnej puli pytań np. o to, czy ta ostatnia sytuacja, jest podobna do tej z przeszłości, czy jest związana ze szkołą itp. Najważniejsze to nie naciskać, nie dociekać i unikać pytań typu „dlaczego”.
- Wyobraź sobie, że… – ta zabawa jest bardzo zbliżona do propozycji drugiej, ale jej celem jest zachęcenie dziecka do przejęcia perspektywy innych ludzi. Dzięki temu możemy rozwijać ich empatię i zwiększać poziom inteligencji emocjonalnej. Zabawa polega na tym, że przytaczamy różne wymyślone przez nas sytuacje (najlepiej, aby były inspirowane Waszą codziennością) i prosimy dziecko o wskazanie lizaka, najtrafniej ukazującego, jak bohaterowie tej historii mogli czuć się w danym momencie. Przykładowe historie: „Ania i Hania poszły razem na plac zabaw. W pewnym momencie Hania zaczęła bawić się z inną dziewczynką, która była na placu. Jak mogła poczuć się Ania? Co mogłaby zrobić w takiej sytuacji?”; „Mateusz i Romek często śmieją się z plecaka swojego kolegi z klasy Pawła. Uważają, że jest dziecinny. Jak Paweł może czuć się w takich momentach? Co mógłby zrobić?”.
Koniecznie podzielcie się zdjęciem Waszych lizaków. Może zainspirujecie mnie do jakiś fajnych strojów lub ciekawych zabaw?
Udanej zabawy 🙂
Mama Terapeutka
