– Dzień dobry, chciałabym umówić się na spotkanie z moim dzieckiem. Problem polega na tym, że ono samo z siebie nie będzie chciało przyjść. Czy zna Pani jakiś pomocny trik, który pozwoliłby mi je przekonać?
Nawet nie wiecie, jak często rodzice zadają to pytanie. W pierwszej kolejności zawsze dziękuję rodzicom za to, że w ogóle dostrzegają jakiś problem i chcą coś z tym zrobić. Z drugiej strony, zawsze zastanawiam się nad tym, co jest powodem niechęci dziecka do spotkania ze specjalistą i czy ten opór jest rzeczywisty, czy też zrodził się z obaw dorosłych? Niezależnie od odpowiedzi na te pytania faktem jest, że dzieci (podobnie jak i dorośli) mają prawo uchylać się przed wizytą u psychologa. Problem ten najczęściej dotyczy dzieci w wieku szkolnym i nastolatków. Co można zrobić w takich przypadkach? Oto kilka praktycznych wskazówek:
Sprawdź wiedzę Twojego dziecka
Negatywne nastawienie do psychologa może wynikać z braku wiedzy na temat tego, na czym polega jego praca lub posiadaniu błędnego wyobrażania na ten temat. Jeżeli Twoje dziecko nie wie kim jest psycholog, przygotuj go do tego spotkania. Wyjaśnij, że Pan lub Pani do którego pójdziecie to osoba pomagająca innym dzieciom i dorosłym, kiedy jest im trudno sobie z czymś poradzić. Zapewnij dziecko o tym, że będziecie blisko niego w trakcie spotkania i nie zrobicie niczego wbrew jego woli. Zapewnienie dziecku bezpieczeństwa jest podstawą, zwłaszcza w pierwszym kontakcie.
Natomiast jeśli Twoje dziecko posiada już jakąś wiedzę na temat pracy psychologa, dopytaj co konkretnie wie na ten temat. Pracując z dziećmi zawsze pytam o to, czy wiedzą czym zajmuje się psycholog i często utwierdzam się w przekonaniu, że ich wiedza oparta jest na bardzo pejoratywnych skojarzeniach. Jednym z nich jest przekonanie, że psycholog rozmawia tylko z niegrzecznymi i agresywnymi dziećmi albo z dziećmi chorymi. W takim wypadku, kiedy oznajmicie dziecku że idziecie do psychologa, nie zważając na to jakie jest jego wyobrażenie na ten temat, możecie zaszczepić w nim ogromny strach, którego przejawem może być otwarcie okazywana niechęć. Rozmawiając z dzieckiem możesz obalić pewne mity i zwiększyć jego gotowość do spotkania.
Porozmawiaj o hipotetycznych scenariuszach spotkania
Czynnikiem niwelującym poziom stresu jest dostarczanie konkretnych informacji, które pozwalają nam lepiej wyobrazić sobie i przygotować się do tego, co nowe i nieznane. W przypadku dzieci ma to jeszcze większe znaczenie, niż u dorosłych. Jeśli sprawdzicie już stan wiedzy swojego dziecka na temat pracy psychologa, może paść kolejne pytanie: „No dobra, ale co my tam będziemy robić?”. Z racji tego, że każdy psycholog ma swój system pracy, nie możesz przedstawić gotowego algorytmu postępowania. Są jednak pewne elementy, które powinny pojawić się zawsze przy pierwszym kontakcie z dzieckiem. W związku z tym możesz powiedzieć swojej latorośli, że wejdziecie na spotkanie razem i że Pan lub Pani psycholog będą zadawali pytania, które pozwolą im lepiej go poznać, np. o to czym się interesuje, co lubi robić, czym zajmuje się w wolnym czasie itp.
Warto wspomnieć w takiej rozmowie przygotowującej (zwłaszcza kiedy dziecko o to zapyta) że zasadą dominującą na każdym spotkaniu z psychologiem jest reguła dobrowolności – mówisz o tym, o czym chcesz lub jesteś gotowy mówić.
Wyjaśnij, dlaczego TOBIE zależy na tym spotkaniu
Jeżeli wcześniejsze kroki nie przyniosą oczekiwanego efektu, wyjaśnij dziecku dlaczego to spotkanie jest ważne dla Ciebie. Poruszenie tego wątku bardzo często bywa punktem zwrotnym w procesie podejmowania decyzji, ponieważ Twoje dziecko zacznie dostrzegać sens tej wizyty. To co powiesz dziecku zależy od natury problemu, ale jeśli nie chcesz wnikać zbyt głęboko zawsze możesz wspomnieć o tym, że dzięki tej rozmowie byłbyś spokojniejszy bo mógłbyś uzyskać cenne dla siebie wskazówki, które pomogłoby Wam lepiej radzić sobie z różnymi problemami.
A kiedy już nic nie zadziała?
Nie rezygnuj! Przyjdź na spotkanie sam lub w towarzystwie drugiego rodzica.
Skorzystaj choćby z jednorazowej konsultacji żeby porozmawiać o swoich obawach, podzielić się odczuciami i zrzucić z siebie ciężar nieprzyjemnych emocji. Taka rozmowa może być dla Ciebie również źródłem cennych, praktycznych wskazówek, które pozwolą Ci lepiej funkcjonować w obliczu problemu. Pamiętaj również, że wiadomość o odbytym przez Ciebie spotkaniu może bardziej zmotywować Twoje dziecko do skorzystania z pomocy. Takie rozwiązanie jest zazwyczaj bardziej owocne niż stosowanie wspomnianych na początku „trików”, które na ogół nie są niczym innym jak zwykłym kłamstwem. Biorąc pod uwagę, że podstawowym czynnikiem leczącym w psychoterapii jest stworzenie relacji, rozpoczynanie tego procesu od bycia nieszczerym nie wróży najlepiej.
AS
Foto – www.pixabay.com/pl
